Wekenlang hebben we ons voorbereid op deze klus. Een boerderij waar we maar liefst drie dagen voor uit hebben getrokken. Vandaag de eerste dag verliep volkomen naar wens en met een voldaan gevoel verlaten we de boerderij om even gezellig een hapje te gaan eten. Het eerste restaurant wat we tegenkomen wordt het: sushi.
Het is een gezellig restaurant met ontzettend vriendelijk personeel. Het enige minpuntje is dat het erg druk is, want het is zaterdagavond. De vele menselijke emoties en de bekende min-energie van de historische stad Breda zorgen dat het in het restaurant af en toe erg zwaar aanvoelt.
Wij hebben er weinig last van, maar om me heen zie ik hier en daar mensen die daar gevoelig voor zijn.
Als we heerlijk gegeten hebben, lopen we naar buiten en komen een moeder tegen die ondersteund wordt door puberzoons. Ze huilt en vertelt ons dat ze enorme pijn heeft in haar rug. Het is er plotseling ingeschoten en ze kan niet lopen, zitten en amper bewegen van de pijn.
We hebben enorm met haar te doen, want ze ziet bleek van de pijn. Ik vertel Fadime: weet je dat ik dit voor haar weg kan halen? Fadime, een enthousiaste, stuiterende ADHD Belg roept: doe het dan ook! Ik vraag het de dame en die vindt nu alles prima, als de pijn maar verdwijnt. Het is een brok min-energie die letterlijk vast zit in haar rug en zorgt voor een beknelling.
Ik draai me om en met mijn mind haal ik de brok min-energie weg. De vrouw is enorm verbaasd, want ze voelt dat het warm wordt en dat de pijn letterlijk uit haar wordt getrokken. Ze roept: mevrouw, wat doet u nou?
Voor ons als teamleden is dit zo gewoon. Alleen beseffen we nu dat het voor het gezin dat het ziet gebeuren erg vreemd uit ziet. Haar man vraagt wat ik aan het doen ben en Fadime zegt heel kalm: “O, dat doet ze met gedachtekracht, en daar is ze goed in. Hij snapt er niets van, maar is wel blij dat zijn vrouw binnen een paar minuten van de pijn verlost is. Ze mochten namelijk nog gebruik maken van twee rondes in dit all you can eat restaurant en nu ziet haar man weer mogelijkheden.
Ik geef de vrouw een aai over haar rug en wens haar een fijne avond. Ze kijkt me aan en met een open mond staart ze me na. Haar zonen zijn zo perplex door wat er allemaal gebeurd is en kunnen het helemaal niet bevatten.
Voor ons als team is het een manier van leven geworden – met je mind je leven beïnvloeden – en daarom zo gewoon.
Als we in de auto stappen moeten we alle drie hartelijk lachen om het voorval, omdat we nu pas beseffen dat we 4 mensen achtergelaten hebben met een heleboel vraagtekens. “Mevrouw wat doet u nou?” zal nog even door mijn hoofd blijven klinken.
Extra informatie;
Werken met MTE (manuele tachyon energie) en gedachtekracht kun je leren tijdens de workshops Leven Met Energie basis