Klachtenvrij!

 

Dit maakten we mee op 18 november 2014.

Maar eerst de klachten waarom ik Benazir  belde. Het ging om mijn dochter. Sliep slecht, pijn aan hoofd, schouders, nek en buik. Flinke stemmingswisselingen, at amper en had krachtsverlies. Na Benazir  gesproken te hebben vielen ook voor mij de puzzelstukjes van mijn zoon (stemmen in hoofd, buikpijn, hoofdpijn, misselijk, boze buien, angstig) en mezelf (moe, futloos, pijn aan rug en schouders, hartkloppingen en stemmingswisselingen) op hun plek.

Eindelijk het was de 18e. Voor ons gevoel keilang gewacht op deze dag (het wachten viel achteraf best mee). Marloes (mijn dochter) en ik waren erg vroeg wakker en vroeg in de kleren. Wachtend op het moment dat de chocoladewinkel open was om daar nog wat te halen voor onze verlossers. Marloes werd nog een keer flink aan haar haren getrokken voordat we vertrokken. Toen we terug kwamen en ik de sleutel in het slot stak, kreeg ik nog een schop tegen mijn been. Nog effe en dan komen ze…..

Al snel verschijnt de auto van Arja. Ze komt alvast binnen en meldt dat het al een gezellige drukte hier is in mijn huis. Op het moment dat Arja binnenkomt, krijg ik het ontzettend heet. Een rood hoofd, vlekken en het zweet breekt me uit. Ik zet vast thee. Dan komen Bianca en Fred. Ik doe de deur al open, van mij mogen ze met auto en al naar binnen sjezen,  zo welkom zijn ze. Ook Bianca en Fred melden de gezelligheid. Fred neemt nog een bakkie koffie. Bianca wil niks.

Van Fred krijgen we ondertussen een rozenkrans en hij steekt een kaarsje aan. Marloes mag bij de reiniging zijn. Ik moet zeggen dat ik dat erg fijn vond, omdat we zoveel samen gedeeld hadden en dit ook nog samen mochten delen.  Daarna gaan we naar zolder met z’n allen. Dat het daar druk was wisten we al. Bianca en Arja blijven gezellig boven terwijl Marloes, Fred en ik een verdieping zakken. Fred legt ons dingen uit. Er gaat zoveel door me heen en ik heb het koud en warm tegelijk. Marloes ging nog piano spelen voor Fred, maar Bianca en Arja vonden het erg mooi, dus moest Marloes effe hard doorspelen. Even een heerlijke afleiding. Arja ging vlak naast het gat van de zoldertrap zitten; dat vond ik niet zo fijn. Maar volgens Fred was het oké, dus daar vertrouwen we op. Toen kwam het moment dat Fred mocht controleren. Op dat moment keken Marloes en ik elkaar bang aan.  We hoorden: daar zitten ze nog en daar en daar en daar……..pfffff.  Arja en Bianca weer aan de slag.  Fred weer veilig naast ons. Zucht. Na een tijd mocht Fred weer komen controleren. We hoorden een geluid…..Fred werd aangevallen. Na een aantal keer dacht ik dit kan niet, laat ze maar stoppen. Arme Fred. Maar ‘t was normaal. Had toch mijn bedenkingen over het begrip normaal. Maar oké. Na 3 uur was boven de zolder klaar. We gingen even lekker eten, wat heel ontspannen en erg lekker verliep. Ik wilde niks vragen over boven. Zoveel indruk maakte ‘t dat ik blij was met de gezelligheid.

Na het eten vertelde Bianca wat over onze slaapkamers en klachten. Alles klopte. Bianca ging in de hal zitten. Arja en Fred stonden er. Marloes en ik zaten op de trap. Het werd keikoud; alsof er een airco aan stond op bijna standje vriezen of zo. Marloes en ik deden ook de ogen dicht en mochten mee hulp vragen van Arja. Ik kreeg ‘t koud en er kwam beeld. Een rechthoek met links onderin iemand die zat. Daaromheen een lichtboog. Rechtsonder begon ‘t te roken langs de lichtlijn naar boven toe. Daarna gingen Bianca en Arja weer aan de slag. Fred weer aan ‘t controleren tussendoor. Op de slaapkamer van mijn zoontje werd Fred weer flink te grazen genomen. Die entiteiten zaten zelfs in de loom elastiekjes. Het liefst zette ik een vuilniszak ernaast: gooi alles maar weg, weg, weg. Ook werden er gaten gedicht. Pieter lag op een zwart gat met zijn hoofd. Marloes heeft samen met Bianca‘s gids mogen zien en zag de entiteiten vertrekken. Toen Fred Marloes’s kamer ging controleren werd hij weer aangevallen. Onder haar bureau zat een zwart gat. Moet nu na 8 weken nog slikken als ik dit schrijf. Oké, ik moet ook een zakdoekje pakken….. Zo mooi!!!

Tussendoor kwam mijn vriend binnen. Dat gaf even stagnatie. Ik wilde hem ‘t een en ander  uitleggen, dus ging even naar beneden. Hij was kort. Blijkbaar boos van binnen. Hij snapt ‘t en weet dat we er veel last van hebben, maar het was voor hem totaal niet tastbaar of waarneembaar. Wat er gebeurde weet ik niet. Bianca en Arja verloren grip op het huis. Ik moest een foto van hem op mijn telefoon pakken en Bianca maakte hem rustig of zoiets. Ik vroeg aan Bianca of hij uit huis moest. Dat hoefde niet.  Als zij op dat moment ja had gezegd, had ik daarvoor gekozen. Ik had hem er echt uitgetrapt op dat moment voor altijd! Zo voelde het.  Mijn kids en mijn leven gingen op dat moment echt vóór hem. Wij moesten geholpen worden. Wat er voor ‘n tornado door mijn hoofd ging op dat moment,  was onbeschrijfelijk!

Toen was beneden aan de beurt. Dat was eigenlijk vrij snel gepiept, naar mijn idee. Er zaten veel entiteiten in het hondenvoer. De honden waren ook twee dagen voordat het de dag was flink aan de diarree. Ik was opgelucht dat ‘t venster gesloten was. Missie geslaagd.

Nog gezellig gegeten en nagepraat. Om 22.00u vertrokken onze verlossers. Zo dankbaar wat ze voor ons betekend hadden. En nog hebben. Het gaat nu super goed met ons allen. We zijn nu echt een gezin van 4 en super gelukkig. Ben toch blij dat ik ‘m niet weggeschopt heb die dag.  Onze moeheid, pijn en ellende die we voelden en meemaakten zijn weg. We hadden Bianca, Fred en Arja veel eerder willen ontmoeten.

Lieve Bianca, Fred en Arja alsnog dankje voor jullie hulp aan onze toekomst! Wij zijn echt in een nieuw leven gestart. Zo dankbaar!!! Wij zijn klachtenvrij! En hebben we klachten, dan hebben we baat bij de technieken die ons geleerd zijn!!!

 

Liefs,

Brenda