Slaapproblemen bij kinderen

Dagelijks krijg ik nogal veel mailtjes waarin ouders te kampen hebben met slaapproblemen van hun kinderen. Kinderen die weigeren naar hun bed toe te gaan, huilen, braken en gillen, dat zijn vaak de dingen waar ouders tegenaan lopen. In veel gevallen wordt vaak gedacht dat het kind waarschijnlijk iets ziet en daarom zo reageert. Maar niet ieder probleem is ook werkelijk een parapsychologisch probleem. Het gros van de kinderen heeft vaak een pedagogisch slaapprobleem.
Als een kind zijn kamer binnenkomt en meteen in paniek raakt, naar bepaalde plekken wijst en helemaal over zijn toeren raakt op het moment dat je het kind alleen wil laten, dan moet je alert zijn. Je ziet ook vaak dat zo’n kind echt angstig is en dat kan een jong kind niet zomaar spelen. Sommige kinderen gaan gewoon slapen en worden dan meerdere malen per nacht in paniek wakker. Vaak is er dan niet continue een entiteit in de kamer aanwezig, maar worden ze vaak wakker gemaakt door aanraking. Dat is dan de reden dat ze zo in paniek kunnen raken. Laten we eerlijk zijn, je zou je toch ook rot schrikken als er ineens een zwarte gedaante je wakker maakt?
Ik adviseer dan meestal om het kind uit de kamer te halen, omdat ik wil voorkomen dat het kind onnodig getraumatiseerd raakt.

Hoe zie je het verschil tussen een pedagogisch en een parapsychologisch slaapprobleem?
Kinderen die – door niet consequent gedrag van de ouders – een slaapprobleem ontwikkelen, worden niet in paniek wakker. Ze huilen en gillen wel, maar je kunt duidelijk merken of het kind angstig is of niet. Vaak adviseer ik om het kind in bed te leggen en het uit te leggen dat het moet gaan slapen. Als het kind gaat huilen, laat je het even huilen en gaat na vijf minuten weer even kijken. Haal het kind niet uit bed, maar troost het kind en leg opnieuw uit dat het moet gaan slapen. Verleng iedere keer de tussenpozen met twee minuten, maar haal het kind niet uit bed. Uiteindelijk zal het kind de strijd opgeven. Dit gevecht zal een paar dagen duren, maar uiteindelijk zal het zijn vruchten afwerpen.

Wat ook veel voorkomt, is dat kinderen in bepaalde ontwikkelingsperiodes zitten en dan gaan dromen. Ze kunnen daardoor in paniek wakker worden. Troost het kind, maar leg het kind weer terug in zijn eigen bed. Veel ouders nemen dan een kind mee naar hun eigen bed, omdat ze zelf ook willen slapen. Maar realiseer je wel, dat je op dat moment tegen het kind zegt dat – wanneer het huilt – het bij papa en mama mag slapen. En om dit weer terug te schroeven, is vaak een heel gevecht. Het wordt van kwaad tot erger en kan zelfs relaties zwaar onder druk zetten.

Als het kind een parapsychologisch slaapprobleem heeft en het huis is zwarte entiteitenvrij gemaakt, zie je ook vaak dat er een pedagogisch probleem ontstaat. Het kind is immers gewend om heerlijk veilig bij zijn ouders te slapen en moet nu weer alleen in de kamer slapen. Toch adviseer ik om het kind direct in zijn eigen kamer te plaatsen en uit te leggen dat het probleem verholpen is. Ook dit probleem zal binnen een paar dagen opgelost worden als je consequent aan de slag gaat.

Dit lijkt allemaal erg simpel, maar vaak zit een oplossing juist in de eenvoud hiervan.

Deel je mee?