In ons leven worden we op diverse manieren geconfronteerd met de dood. Soms is het een plotselinge gebeurtenis en worden we overrompeld waardoor je snel in alle emoties een beslissing moet nemen waar je nooit bij stilgestaan hebt. Je kind wel of niet meenemen naar een begrafenis of crematie kan zo’n vraag zijn.
Het is van allerlei factoren afhankelijk of je een kind mee moet nemen. De leeftijd, emotionele band die het kind met de overledenen had, maar ook de manier zoals het kind omgaat met zijn emoties is van groot belang.
LEEFTIJD
Tot ongeveer zeven jaar zijn kinderen erg ontvankelijk voor waarnemingen uit andere dimensies. Dat kunnen beelden, geluiden, gevoelens en andere informatie zijn. Een jong kind dat dan op een plek komt waar enorm veel prikkels zijn, kan dan informatie doorkrijgen waar jezelf geen weet van hebt, omdat jij het niet kunt waarnemen. Het gedrag dat het kind laat zien, verraadt dan vaak dat er iets aan de hand is. Teruggetrokken gedrag, stemmingswisselingen, huilen, staren, aanhankelijkheid, woede-aanvallen en druk gedrag kunnen vormen van overprikkeling zijn.
EMOTIONELE BAND
Wanneer doe je er goed aan om een kind afscheid te laten nemen en op welke manier? Dat hangt af van de band die het kind met de overleden persoon had. Is het een naast familielid en begrijpt het kind dat de persoon overleden is, dan is het raadzaam om het kind bij het afscheid te betrekken en dus ook mee te nemen. Als er een mogelijkheid is om afscheid te nemen door de overledene te zien met een open kist, dan kan het voor het kind zijn beeldvorming goed zijn om het dit te laten zien. Het is raadzaam om even van te voren zelf te kijken of er geen sprake is van verkleuring of andere zaken, zodat het voor het kind geen horror-tafereel wordt. Bereid ten alle tijde het kind erop voor wat hij kan verwachten, zodat het geen onaangename verrassingen kan krijgen.
Is de emotionele band niet zo heel erg nauw, dan kun je samen een tekening maken en zeggen dat je die meeneemt naar het afscheid.
HOE VERTEL IK HET?
Veel ouders zeggen tegen kinderen dat de overleden persoon een sterretje is geworden. Wat ze zich niet realiseren is dat momenteel meer dan 23 % van de kinderen paranormaal is en soms ook paranormale waarnemingen heeft. Een grote groep (20 %) zijn de HSP-ers die met hun gevoel meer dan 20 keer meer waarnemen dan een niet HSP-er. Een kleine groep van kinderen heeft daarnaast nog andere waarnemingen met hun zintuigen en dan moet je denken aan helderziend- en helderhorendheid. Als een kind dan waarneemt met zijn gevoel of andere zintuigen dat er een aanwezigheid is in zijn buurt, dan is het moeilijk te begrijpen dat iemand die een sterretje geworden is tot deze waarneming behoort. Je kunt daarom beter vertellen dat de overleden persoon verhuisd is en vanaf die plek af en toe je kan zien en dat sommige mensen die extra voelsprietjes hebben hem zelf kunnen zien, voelen of horen. Zo blijf je geloofwaardig naar je kind en praat je op een luchtige manier over de dood. Een overleden persoon die een kind bang maakt, pijn doet of zeer aanwezig is, dat is NOOIT een overleden dierbare. Het is verstandig om dan even advies in te winnen bij een professional die gespecialiseerd is in paranormale kinderen en hoe je ermee moet omgaan.
EMOTIES TONEN
Hoe een kind zijn emoties toont is zeer verschillend. Het ene kind zal er luchtig over praten en doorgaan met zijn leven, terwijl het andere kind gesloten en ontoegankelijk is. Neem als ouder een afwachtende houding aan en laat het aan het kind over hoe hij het met je wil delen. Geef wel handreikingen, maar dring jezelf niet te veel op, want dat zorgt er juist voor dat je het kind van je af duwt. Soms kiest het kind ervoor om het niet met de ouder te delen, omdat ze die willen beschermen, daar de ouder zelf veel verdriet heeft. Dat uit zich dan in luchtig gedrag, zo van “maak je maar geen zorgen om mij “ , of juist een teruggetrokken gedrag. Het kind zoekt dan iemand uit in zijn omgeving en dat kan iemand dichtbij, maar ook weleens veraf zijn, om zijn verhaal te delen.
Als ouder ben je dan vaak bezorgd, omdat je wil dat je kind niet met zijn verdriet blijft zitten, waardoor je vaak onbewust juist de focus erop legt. Als er thuis een beladen sfeer is en iedereen bezig is met rouwen, dan wil je als kind even uit die situatie en er niet mee geconfronteerd worden. Probeer daarom ook in de verdrietige tijd even gezellige gezinsactiviteiten te doen, zoals een boswandeling of een spelletje. Probeer dan even niet de naam van de overleden persoon te noemen en geef het kind de ruimte om zijn verdriet te verwerken.
Kinderen die jaren later zomaar uit het niets verdrietig kunnen zijn over een overleden persoon, terwijl ze nauwelijks de persoon hebben gekend, hebben vaak een onderliggende gedachte waarom ze verdrietig zijn. Het verdriet koppelen ze aan het verlies, omdat ze niet goed weten waar het vandaan komt. Ook hier is het belangrijk om even iemand te raadplegen die kan zien wat er speelt.
ADVIES
Dood en leven gaan hand in hand, maar kunnen voor flinke uitdagingen zorgen. Vaak omdat je zelf met je eigen emoties worstelt en niet je kind extra wil belasten of wil schaden.
Mocht je in een periode zitten waar je wat extra advies kunt gebruiken, dan kun je altijd een hulpvraag sturen naar vraag@benazir.nl. Kan en mag ik je helpen, dan krijg je een uitnodiging voor mijn wekelijkse gratis telefonische spreekuur.
Delen waardeer ik