Ik hoor stemmen.

Beste Bénazir.
Mijn probleem is niet zo ernstig, maar ik heb het gevoel dat ik U moet schrijven. Mijn man en ik hebben alles wat we wensen, maar toch klopt er iets niet. Het is een gevoel dat ik niet kan benoemen, maar ik denk dat er iets ontbreekt. Wat dat is kan ik niet zeggen, want ons gezin is compleet en financieel hebben we nog maar weinig wensen. Ik weet niet of ik contact met U op kan nemen om dit toe te lichten. Na heel veel pogingen om telefonisch contact met mij te krijgen tijdens het telefonisch spreekuur, krijg ik een vrolijke Raciël aan de telefoon. Met schaamte stamelt ze dat ze het erg vindt om contact met mij op te nemen, omdat ze het gevoel heeft dat ik mijn tijd beter aan een ander kan besteden. Ik stel haar gerust en op telepathisch niveau leg ik contact met Raciël, omdat ik weet dat het niet zomaar is dat ze deze richting wordt opgeduwd.  Ik doe dan een schokkende ontdekking, maar weet niet hoe ik het haar moet vertellen. Ze is zich nergens van bewust en heeft het gevoel dat het  wel prima gaat. Het enige waar ze op dit moment last van heeft zijn maag- en buikklachten die ze toeschrijft aan haar stressvolle baan. Ik wil haar zeker niet uit haar evenwicht brengen en stel daarom aan haar onderbewustzijn vragen over haar gezinsleden.

Zo kom ik te weten dat haar zoon van vijf enorm last van buikpijn heeft en haar dochter Gaya slaapproblemen heeft en stemmen hoort. Ze krijgt vaak opdrachten van deze stemmen dat ze de meest afgrijselijke dingen moet doen. Omdat haar ouders er niet echt voor openstaan, heeft ze niets vertelt over de stemmen die ze hoort. Raciël, een nuchtere vrouw die zeker geen klager is, bekijkt de zaken heel rationeel en heeft voor alles  een verklaring waardoor ze de situatie waarin ze leeft perfect aankan. Haar man Kunz is wel erg moe, maar ook hij heeft een enerverende baan. Raciël is wel verbaasd als ik haar vertel over de klachten van haar gezinsleden en ze vraagt of dit normale klachten zijn.

Nu er naar mijn mening gevraagd wordt, durf ik mijn visie te delen en te vertellen wat ik nog meer geconstateerd heb. Het meest schrikt ze toch wel van het feit dat Gaya stemmen hoort die haar opdrachten geven.

Het huis van Raciël zit bomvol dolende zielen. Dat zijn overleden mensen die om de een of andere reden niet over kunnen gaan. Enkele dolende zielen kunnen geen kwaad, maar als je er honderden in je huis hebt , ondervind je er zeker last van. De fysieke klachten die bij de gezinsleden aanwezig zijn, zijn het gevolg van de aanwezigheid van vele zwarte entiteiten. Zwarte entiteiten zijn er in verschillende gradaties en dolende zielen zijn de lichtste vorm om het zomaar te noemen. De zware entiteiten zijn degene die dochterlief opdrachten geven. Ik ben blij dat Gaya de opdrachten niet uitvoert anders hadden we het zoveelste familiedrama gehad.

Weken later krijg ik een mailtje van Raciël met de vraag of ik hun huis wil ontdoen van het ongewenste bezoek. Als ik het dorp binnen rijd, zie ik dat de buren erg veel belangstelling hebben voor mij en stiekem verlang ik naar de tijd dat ik anoniem kon werken. Dan wordt het voor mij duidelijk waarom het huis zo vol zit: het staat naast een kerkhof. Het hele gebied rondom het kerkhof is ‘vervuild’ om het zo maar te noemen en het kan niet anders dan dat de andere buren ook last ondervinden van ongewenst bezoek. Ik ga aan de slag en Raciël blijft als enige erbij. Als nuchtere Brabantse moet ze constateren dat de kamer waar ik bezig ben ijzig koud wordt. En dat bij een buitentemperatuur van boven de 25 graden. De ramen en deuren zijn dicht, maar toch voelt ze een wervelwind door de kamer heen gaan. De Vortex die ze voelt is het moment dat de entiteiten meegenomen worden naar een andere plek. Zelfs als je niet paranormaal bent, kun je dit waarnemen en dat kan indrukwekkend zijn. Als het huis zwarte entiteitenvrij is, mogen Kunz en de kinderen weer naar binnen en worden ze behandeld.

Na een week krijg ik een berichtje van Kunz dat het een rare ervaring was, maar dat het wel effect heeft gehad. De fysieke klachten zijn bij alle gezinsleden verdwenen.  En Gaya had geen stemmen meer gehoord. Het was veel rustiger in haar hoofd en ze was ook veel opener geworden. Omdat mijn bezoek ook was opgevallen bij de buren hebben ze er met hen openlijk over gesproken. Meerdere buren  hebben last van hun woonomgeving en enkelen nemen dan ook daarna contact met me op.

Weken later rijden we weer richting het dorp maar dan om nog enkele woningen op te schonen. Iedere dag doen we een huis en langzamerhand wordt de buurt een stuk gezelliger. De sfeer is erg veranderd, mede door de opschoning en de gedeelde ervaringen. Spontaan wordt er een straatfeest georganiseerd dat een lange Brabantse nacht tot gevolg heeft. Trots rijd ik na een week weer naar huis, omdat ik mee mocht helpen aan dit feest.

Lees ook:

Spookhuis

Geef een reactie