Ik snap mijn kind niet

 

Fiona is een meisje van 12 jaar en is erg snel van slag. Haar moeder snapt vaak niet waarom en vraagt mij om wat handvatten en een uitleg.
Om onbegrijpelijke dingen voor moeder kan Fiona zo heftig reageren dat het vaak irritaties opwekt in haar directe omgeving.

Gebeurtenis.
Laatst hadden haar broers een grapje met haar uitgehaald tijdens een vakantie en dat heeft nare gevolgen gehad voor het hele gezin.
Ze waren in een hotel en Fiona had haar tablet op haar bed laten liggen met de ramen wijd open. Ze verliet haar kamer en eigenlijk kon het apparaat zo door iedereen meegenomen worden. Haar oudere broers wilden haar een lesje leren en verstopten de tablet. Toen ze terug in haar kamer kwam, merkte ze het meteen op en dacht dat er ingebroken was. Helemaal in paniek rende ze naar haar ouders en was moeilijk tot bedaren te brengen. Haar broers vertelden wat ze hadden gedaan en waarom. Toch was Fiona zo van slag dat ze niet meer in haar hotelkamer wou blijven.
Ze was bang dat er “weer” ingebroken zou worden. Uiteindelijk heeft ze de hele vakantie bij haar ouders op de kamer geslapen, omdat ze zo angstig was.

Waarom reageert Fiona zo?
Een gevoelig kind met extra voelsprieten, ook bekend onder de naam HSP, neemt veel meer waar dan andere kinderen. Emoties worden vaak extra gevoeld en kunnen dan niet verklaard worden, omdat ze niet weten of het hun eigen emoties zijn of die van een ander. Daardoor proberen ze vaak grip op hun leven te krijgen door heel strak de touwtjes in handen te houden. Ze houden niet van veranderingen en nieuwe dingen en als er iets gaat gebeuren dan willen ze het ruimschoots van te voren weten om zich erop te kunnen voorbereiden.
Verandert er dan plotseling iets in hun omgeving of leven en hebben ze er geen grip op, dan komt er vaak een overreactie zoals: angst, paniek, woedeaanvallen, buikpijn, misselijkheid, bedplassen en/of obstipatie.
Hun hele lichaam reageert hierop alsof er een vlucht/noodsituatie is, omdat ze geen controle meer hebben.
Waarom?
De nieuwe verandering wordt als direct gevaar gezien omdat het niet in hun kader past. Ze hebben er immers geen controle over. Het is ook een reactie vanuit hun onderbewustzijn.
Je ziet vaak dat kinderen dan terugvallen en zich weer helemaal vastklampen aan hun ouders. Geborgenheid en veiligheid wordt er dan gezocht omdat ze deze helemaal kwijt zijn.
Dit ervaren ouders soms al onbegrijpelijk, omdat ze niet snappen dat een kind ineens weer zo “plakkerig” is.

Reageert een kind op deze wijze, dan is het prettig om de veiligheid en geborgenheid te geven, maar ook de oorzaak van de reactie proberen te achterhalen.
Door de gebeurtenis te bespreken met het kind en de “gevreesde gevaren” te beredeneren, kan er rust ontstaan.
Maar het is ook belangrijk dat een extreem gevoelig kind zich leert afsluiten voor emoties van anderen, zodat er stabiliteit ontstaat. Het kind zal dan ervaren wat zijn eigen emoties zijn en wat van een ander is.

Geef een reactie