Help, mijn kind is paranormaal begaafd!
Is er wat anders aan de hand?
Paranormaliteit is op dit moment een mediahype en dat heeft zowel positieve als negatieve gevolgen. Door het grote aanbod van programma’s worden kijkers in een wereld meegevoerd die voorheen voor velen onbekend was. Daarmee rijzen natuurlijk ook vragen over deze onbekende wereld. Vragen die niet altijd beantwoord kunnen worden.
Als expert op paranormaal gebied, krijg ik veel vragen die te maken hebben met kinderen. Ouders weten vaak niet wanneer het onzichtbare vriendje van het kind een denkbeeldig vriendje is, of dat er sprake is van een paranormale ervaring.
Het verschil tussen een denkbeeldig vriendje en een paranormale ervaring is vaak moeilijk te herkennen voor ouders.
Aan de hand van praktijkvoorbeelden zal ik het verschil proberen duidelijk te maken.
Thomas:
Thomas is een jongetje van 5 jaar oud. Thomas heeft weinig vriendjes en vindt ook moeilijk aansluiting bij andere kinderen. Thomas doet geen pogingen om contact te zoeken met andere kinderen en ligt ook qua denkniveau boven zijn leeftijdsgenoten. Thomas heeft een denkbeeldig vriendje en dat beheerst zijn leven. Het vriendje van Thomas heet Joe. Joe is erg plotseling in het leven van Thomas gekomen. Thomas was ongeveer 4 jaar oud. In het begin was Joe er af en toe . Maar nu is het zelfs zo erg dat Joe en Thomas onafscheidelijk zijn geworden. Het is op dit moment zo erg, dat Joe zelfs een eigen bord aan tafel heeft en een eigen plek op de bank. Thomas vertelt ook dat Joe soms dingen kapot maakt. Thomas gaat zo op in Joe, dat het lijkt alsof hij geen behoefte heeft aan contacten leggen met andere kinderen.
Omdat ze het erg vervelend vinden dat Thomas geen contact heeft met andere kinderen, gaan ze naar iemand op zoek om Thomas te begeleiden. De ouders vermoeden dat Thomas paranormaal is.
Na een aantal gesprekken met Thomas kom ik tot de conclusie dat Thomas vriendje Joe geen paranormale verschijning is. Joe is een denkbeeldig vriendje die Thomas zelf gecreëerd heeft. Thomas kan namelijk te allen tijde zijn vriend Joe “oproepen”. Joe is ontstaan bij Thomas toen Thomas verdrietig en bang was om naar de basisschool te gaan. Samen met Joe staat Thomas sterk en Joe biedt hem troost als hij verdrietig is. Thomas schuift ook bepaalde verantwoordelijkheden af op Joe. Als Thomas b.v. iets kapot maakt, geeft hij Joe de schuld. Op die manier wordt hij zelf niet gestraft.
Ruim 65 % van de kinderen onder de 7 jaar heeft een denkbeeldig vriendje en ervaart het als prettig. Denkbeeldige vriendjes kunnen verschillende functies hebben:
- Het is een gezonde en veilige manier om met sociale contacten te experimenteren
- Het geeft een gevoel van macht: ze hebben altijd controle over het denkbeeldige vriendje
- Het kan een troostende functie hebben bij verdriet en angst
- Maar ook is het gewoon een leuk fantasiespel om aan de huidige wereld te ontsnappen
Zolang als dit binnen de perken blijft en sociale contacten niet belemmert, is dit geen probleem.
Maar wat nou als er een voor ons niet waarneembaar iets is dat het kind wel beangstigt? En wel zo erg dat het leven van kind en ouders op z’n kop gezet wordt?
Anne:
Anne, 9 jaar oud, extreem angstig, plast sinds kort weer in haar bed. Iedere avond is het weer een drama om Anne naar bed te krijgen. Anne ziet in haar kamer een meisje die ontzettend boos tegen haar doet. Het meisje loopt volgens Anne door haar kamer en smijt ook met haar speelgoed. Haar ouders hebben wel gemerkt dat Anne’s speelgoed hier en daar kapot is. Het verbaasd hen enorm omdat dat juist het lievelingsspeelgoed is van Anne.
Anne vertelt ook dat het meisje zegt dat ze hier woont en dat Anne uit het huis moet. Anne ondervindt ook fysiek geweld van het meisje. Regelmatig heeft Anne blauwe plekken op plaatsen op haar lichaam die ze niet zelf gemaakt zou kunnen hebben. Het meisje wordt ook boos en maakt dan Anne’s speelgoed kapot. De ouders van Anne zijn radeloos. Vanwege het feit dat ze zien dat Anne gekweld wordt door iets wat ze zelf niet kunnen waarnemen. Maar ze weten ook niet wat ze er tegen moeten doen en bij wie ze hulp moeten zoeken.
Anne heeft een negatieve paranormale ervaring. Het meisje dat Anne in haar kamer ziet, is daadwerkelijk 47 jaar geleden overleden. Ze is aan de gevolgen van zware kindermishandeling overleden. De woede die in het kind zit, richt ze op Anne. Zowel geestelijk als fysiek wordt Anne getreiterd. Door de entiteit te begeleiden naar de andere wereld komt er rust in de kamer van Anne. Maar hiermee vindt Anne nog niet haar rust. Anne is zo getraumatiseerd door deze gebeurtenissen dat er zeker hulp moet komen voor Anne om dit te kunnen verwerken. Ze moet leren om haar angsten te overwinnen. Wat zeker van belang is, is dat ze zich leert af te sluiten voor negativiteit.
Verschil tussen een paranormale ervaring en een denkbeeldig vriendje is:
een denkbeeldig vriendje kan een kind op elk moment van de dag oproepen, een paranormale verschijning niet.
Zijn er ook kinderen met positieve paranormale ervaringen?
Het grootste gedeelte van de kinderen heeft een positieve paranormale ervaring.
Kinderen tot ongeveer 7 jaar oud staan helemaal open voor de paranormale wereld.
Ik heb een groot aantal kinderen ontmoet die paranormale ervaringen hadden en het niet eens beseften, of het niet als onprettig ervoeren. Het is van groot belang hoe de omgeving erop reageert.
Als een ouder angstig reageert op een paranormale ervaring van een kind, zal het kind begrijpen dat wat hij heeft meegemaakt niet goed is en er bang voor worden. Een kind gebruikt zijn omgeving vaak als spiegel.
Het is daarom aan te raden om een kind serieus te nemen als hij over zijn paranormale ervaring vertelt, maar ook het kind zo normaal mogelijk te behandelen.
Voor ouders is het van belang dat ze met hun gezonde verstand gaan kijken of er daadwerkelijk sprake is van een paranormale ervaring, of dat er misschien iets anders aan de hand is.
Als contextuoloog bied ik ouders de gelegenheid om vragen die betrekking hebben op kinderen en paranormaliteit te stellen.
Lees ook: