Via een betrouwbaar achterdeurtje krijg ik een verzoek of ik even mee wil kijken naar een bijzondere casus.
Het gaat om een vrouw, genaamd Gaby, die een paar jaar geleden een hersenbeschadiging heeft opgelopen door een harde klap op haar hoofd. Sinds die tijd neemt ze allerlei dingen waar die anderen niet kunnen zien. Deze hallucinaties, zoals haar hulpverleners het noemen, maken haar gillend gek, omdat het er steeds meer en meer worden. Medicatie onderdrukt het enigszins, maar de bijwerkingen zorgen ook ervoor dat ze op andere vlakken moet inleveren. Ze vindt uiteindelijk een weg hierin en probeert zoveel mogelijk toch in de maatschappij te blijven staan door een passende baan te zoeken.
Samen met haar man leidt ze een rustig leven zonder kinderen. Net wanneer ze allebei weer grip op hun leven krijgen, slaat opnieuw het noodlot toe.
Haar man Tobi voelt zich niet lekker en gaat op bed liggen. Zijn ademhaling wordt steeds moeilijker en Gaby ziet dat hij het erg benauwd heeft. Ze schakelt de hulptroepen in en de paniek die ze van binnen voelt is ondragelijk. Ze wil graag rustig blijven voor Tobi, maar alle emoties overvallen haar. Angst, woede en verdriet wisselen elkaar af en het lijkt alsof ze zichzelf niet meer onder controle heeft. Alles wat ze had, lijkt tussen haar vingers door te glippen. Tobi is alles wat ze heeft en hem verliezen, dat kan ze niet aan. Ze heeft al afscheid genomen van haar schoonouders, waar ze het nog moeilijk mee heeft en nu dit….
De hulpverleners zijn inmiddels gearriveerd, maar ze snapt niet waarom ze Tobi niet gelijk meenemen en maar treuzelen en vragen blijven stellen. Zien ze niet dat Tobi het moeilijk heeft? Gaby snapt niet dat de hulpverleners haar man eerst willen stabiliseren, voordat ze hem vervoeren. Voor haar is dit allemaal verloren tijd. De paniek is zo groot omdat ze totaal geen controle heeft over de situatie; een situatie die zomaar haar leven voorgoed kan veranderen. Ze kan Tobi kwijtraken, haar ALLES!
Terwijl ik de foto van Gaby bestudeer door in haar onderbewustzijn te duiken, zie ik dat ze geen hallucinaties heeft, maar paranormale waarnemingen. Doordat ze een beschadiging opgelopen heeft in het cognitieve gedeelte van haar hersenen, is een ander gedeelte van haar hersenen actiever geworden, namelijk het gedeelte wat ook actief is bij een paranormaal persoon. Er zijn gevallen/casussen bekend waar mensen door een permanente hersenbeschadiging een nieuw talent/gave ontwikkelden. Dit is bij Gaby ook gebeurd: ze is nu in staat om andere dimensies waar te nemen. Het vervelende is dat Gaby in een huis woont vol met zwarte entiteiten, waardoor ze gedrag ging vertonen dat onverklaarbaar is en daardoor toegeschreven werd aan haar hersenbeschadiging. Het voorval van Tobi heeft ze als zeer traumatisch ervaren en zorgde ervoor dat ze ook nog de diagnose Post Traumatische Stress Stoornis (PTTS) kreeg. Aan mij nu de vraag of ik hulp kan bieden en ik neem de uitdaging graag aan.
We gaan op bezoek bij Gaby en ontdoen het huis van zwarte entiteiten om haar rust te geven. Na heel wat lange uren werk is de klus geklaard en kun je aan het gedrag van Gaby duidelijk merken dat ze niet meer overprikkeld raakt door haar huis. Haar spraak, die af en toe zeer traag was, is al duidelijk verbeterd sinds ik haar de aanmelding een bescherming geef ( een bubbel) en dat bleef binnen haar omgeving niet onopgemerkt. Echter van binnen tref ik een zeer grote emotionele onrust aan die Gaby beheerst. Een onrust die ontstaan is door het voorval van Tobi, hetgeen inmiddels al vier jaar geleden is gebeurd, maar Gaby beleeft het trauma nog dagelijks. De angst om Tobi te verliezen, maar ook de woede en het verdriet zijn een rem op haar leven en ook op dat van Tobi.
Ik besluit daarom om een regressie-emotie-therapie toe te passen bij Gaby, zodat ik haar beleving kan beïnvloeden, waardoor ze anders naar de gebeurtenis gaat kijken. Ik laat haar het voorval weer herbeleven, maar dan vanuit een ander oogpunt. Ze staat nu midden in de situatie en ik plaats haar erboven, zodat ze een overview krijgt en de controle blijft behouden over de situatie. Eerst laat ik haar alle emoties herbeleven en vervolgens haal ik de onnodige resten weg uit haar onderbewustzijn. Deze resten zorgen voor een onnodige overprikkeling, waardoor er een emotionele disbalans ontstaat. Nadat ze de situatie heeft herbeleefd vanuit een ander perspectief, haal ik haar weer terug. Je ziet meteen dat Gaby uiterlijk veranderd is en zachtere gelaatstrekken heeft, maar ook de spierspanning en onrust is weg. Ze kijkt nu ook ineens anders naar het voorval, waardoor ze haar emoties beter onder controle kan houden. Ze voelt zich vrij en heeft eindelijk af kunnen rekenen met het verleden. Ze is doodmoe en dat is begrijpelijk, want de rollercoaster van emoties is erg zwaar geweest. Via telepathie heb ik haar hele binnenboeltje overhoop gehaald en gereset en dat ging niet zonder slag of stoot. Gaby heeft een zware jas afgedaan en daar moet ze voorlopig nog aan wennen. Want hoe vervelend die zware jas dan ook was, het was inmiddels wel vertrouwd geworden voor haar.
Voorlopig zal ik haar blijven volgen totdat ze weer stabiel is.
Delen waardeer ik enorm.