Een bijna-doodervaring

Ik ben druk in gedachten verzonken als mijn telefoon gaat. Het is mijn schrijfdag en op deze dag probeer ik altijd zo productief mogelijk te zijn.

Een stem van een jongedame van een jaar of achttien brengt me weer terug naar de realiteit. Meestal als ik aan het schrijven ben, neem ik de telefoon niet op, omdat het mijn concentratie verstoort.
Een verlegen, maar zeer opgewonden stem vraagt schuchter of ze me stoort. Ik vertel haar dat ik inderdaad midden in een verhaal zit, maar wel even tijd voor haar vrij wil maken, omdat ik het gevoel heb dat het zeker nodig is.

Normaal gesproken beantwoord ik de hulpvragen tijdens mijn telefonisch spreekuur, omdat ik anders de hele dag aan de telefoon zou zitten en niet meer aan werken zou toe komen.
Naomi vertelt dat ze sinds een paar maanden enorm veel last heeft van iets in haar huis en een duidelijke, maar ook vervelende aanwezigheid voelt. Ze is vaak enorm moe en verward.
Ik leg contact met haar om te kunnen kijken wat er zich in het huis van Naomi zich afspeelt. Ik probeer zoveel mogelijk informatie te verkrijgen om een goed beeld te kunnen vormen, zodat ik weet wat aan de hand is. Dat doe ik het liefst telepathisch en de geringe informatie die ze mij mondeling mededeelt, vult het geheel slechts aan.

Ik kan zeker het een en ander ontdekken, maar de entiteiten waar Naomi het over heeft zijn niet in haar huis aanwezig. Ik krab mezelf even achter mijn oren en weet dat het puzzelen nu voor mij begonnen is. Ik speel open kaart met Naomi en vertel haar dat ik zeker geen entiteiten kan ontdekken in haar huis die haar het leven zuur maakt en vraag om haar foto.
Op haar Facebook krijg ik een foto van haar te zien en dan zie ik dat ze inderdaad wordt leeggezogen door iets en dat er snel moet worden ingegrepen. Haar schoolprestaties lijden eronder en daarom besluit ik om mijn schrijfwerk te verplaatsen naar een ander moment.
Haar aura zit vol en die trekken haar gewoon leeg. Ze moet ergens haar aura gevuld hebben met deze plakkers, zonder dat ze zich ervan bewust was. Dan laat ze mij op telepathisch niveau zien wat er gebeurd is: ongeveer vijf maanden geleden heeft Naomi een Bijna-Dood-Ervaring gehad. Ze is toen in contact gekomen met een lagere dimensie. Dit gebeurde tijdens de narcose en het heeft een enorme impact gehad op haar leven. Er is toen een opening ontstaan voor dit soort entiteiten die nu haar aura binnen kunnen komen. Ze tuned dagelijks in op deze donkere dimensie met haar onderbewustzijn. Gelukkig gebeurt dit niet bij iedere BDE.

De klachten die ze kreeg na haar BDE werden toegeschreven aan deze ervaring. Maar de beginnende depressie zorgde ervoor, dat ze een steeds grotere magneet werd voor auralifters. Niemand hield rekening met entiteiten die in je aura leven. Ze was erg lusteloos en bleek en had allerlei fysieke, onverklaarbare klachten: vermoeidheid,verwardheid, concentratieproblemen, stemmingswisselingen en slaapproblemen.
De nieuwe studie kon ze maar moeilijk volgen, omdat ze haar gedachten er vaak niet bij kon houden. Dit was de eerste keer in haar leven dat ze leerproblemen ondervond. Maar ook de stemmingswisselingen werden zo opvallend dat haar vrienden opmerkingen gingen plaatsen. Meerdere malen heeft ze toen in de reguliere hulpverlening hulp gezocht en kreeg diverse medicijnen voorgeschreven, die geen van alle werkten.
Het is voor Naomi erg verhelderend als ik het haar uitleg. Het wordt tijd dat ze er vanaf komt.
Ik laat haar op een onbeklede stoel zitten en ga haar aura cleanen. Naomi zit heerlijk rustig en merkt dat het een en ander uit haar getrokken wordt. Ze omschrijft het als volgt: het is alsof er iets vastgekleefd zit met onzichtbaar klittenband en het vervolgens hard weg wordt getrokken.
Na een behandeling voelt ze dat haar energielevel omhoog schiet. Ze voelt zich letterlijk leeg en ervaart het als positief. Ook geef ik haar handvatten mee om haar energie zelf te kunnen verhogen, zodat ze snel weer de oude zal zijn.

Na vijf weken krijg ik een telefoontje dat ze het eerste semester van haar studie goed heeft afgerond en dat ze zich weer helemaal top voelt. Zelfs haar omgeving merkt dat Naomi weer de oude is.
Met een glimlach denk ik aan de dag dat ik mijn deadline niet gehaald had omdat ik dit mooie meisje mocht helpen wat zeker de moeite waard was.

Geef een reactie