Ik heb mijn kleinzoon gezien vanuit de andere wereld.

Ik heb mijn kleinzoon gezien vanuit de andere wereld.

Gerda heeft op zeer jonge leeftijd haar moeder verloren aan een ongeneeslijke ziekte. Deze leegte heeft ze nooit kunnen opvullen en het gemis was op sommige momenten zelfs ondraaglijk. Gedurende de pubertijd wist ze zich redelijk goed te handhaven en kon ze ook wat makkelijker omgaan met dit verlies.

Maar met de geboorte van haar zoon veranderde dit en het leek wel of de wond opnieuw werd opengereten. Juist nu had ze zo graag haar moeder even willen spreken. Ze had zo graag haar mooiste en dierbaarste geschenk aan haar willen tonen. Maar ook de adviezen en tips waren zo welkom geweest.

Gerda zit tegenover me en als ik haar vertel dat naast haar haar lieve moedertje staat, barst ze in snikken uit.

Haar moeder vertelt dat ze iedere keer dat Gerda haar zoon op de arm had en tegen haar sprak, zij naast haar stond en zich kenbaar probeerde maken. Gerda voelde wel een koude wind langs haar heen gaan, maar wist niet dat entiteiten een soort van airco-achtige kou hebben. Als ik dan ook nog vertel dat haar zoontje regelmatig contact heeft met oma, dan breekt ze helemaal. Haar moeder heeft dus alles meegekregen vanuit de andere wereld.

Ook al was ze zo ver weg, ze was toch nog heel dichtbij. Dit is zo een mooi en geruststellend gevoel voor Gerda dat haar moeder haar regelmatig bezoekt, dat het een grote pleister is op haar wond.

Haar moeder ziet alles vanuit haar eigen wereld, hoe mooi is dat.