HELP ME, ik wil zo niet verder.

De elfjarige Bas is erg verdrietig en heeft geen zin meer om te leven. Hij ervaart zijn leven als zwaar en moeilijk en heeft daarom aan zijn ouders gevraagd om hem te helpen. De radeloze ouders luchten hun hart bij familieleden die enkele jaren geleden met dezelfde problematiek te maken hebben gehad. Hun toenmalige dochter Maya van acht was ook depressief en zag het leven niet meer zitten. Omdat hun dochter ook entiteiten kon waarnemen, hebben ze destijds contact gezocht met mij. We hebben toen hun huis ontdaan van de vervelende, ongenodigde gasten en toen kwam er rust voor Maya. De ouders van Bas besluiten om daarom ook contact met mij op te nemen.

Binnen een paar weken staan wij op de stoep van Bas. Het is een uiterst kritische situatie, want een kind dat opdrachten krijgt van zwarte entiteiten en daardoor zeer nare gedachten krijgt, moet zo snel mogelijk geholpen worden. Bas is heel erg blij dat we komen, omdat hij deze entiteiten kan waarnemen en ook bang is voor ze. Bij binnenkomst vertel ik meteen dat Bas de klokkenluider is en dat hun dochter Nikki een net zo heftige problematiek heeft als Bas. Dochter Nikki heeft last van enorme woede-aanvallen en met haar stemming bepaalt zij de sfeer van het gezin. Ze kan zo enorm boos worden dat ze de rest van het gezin ook fysiek aanvalt. Soms is het niet mogelijk om normaal te communiceren met Nikki en iedereen loopt echt op eieren om ervoor te zorgen dat de boel niet escaleert. De ouders hebben aan alle toeters en bellen getrokken om hulp te kunnen krijgen, want ook op school gedraagt Nikki zich soms onmogelijk. De hulpverleners vermoeden dat Nikki een autistisch aanverwante stoornis heeft en daarom willen ze het gezin komen observeren.

Na een zeer lange en vooral vermoeiende dag hebben we het huis ontdaan van alle energetische problemen die zo zwaar drukten op het gezin. Nu gaan we met de ouders om de tafel zitten en breng ik het pedagogische gedeelte in kaart. Hieruit blijkt duidelijk dat in de loop der tijd een zeer ongezond opvoedklimaat is ontstaan, waardoor Nikki duidelijk de baas is geworden in het gezin. Ik maak samen met de ouders een plan en als de kinderen die avond terugkomen leg ik het hen uit. Nikki kijkt al heel anders uit haar ogen en is zeer toegankelijk. Sinds lange tijd zien de ouders hun dochter weer terug zonder die kille, harde blik in haar ogen. Ook Bas is vrolijk en merkt meteen dat het huis anders is. Op een luchtige manier presenteren we het opvoedplan en de kids accepteren het zonder slag of stoot.

De ouders gaan met het plan aan de slag en binnen een paar dagen is het gezin op de rails en heerst er weer rust en harmonie. Nikki’s gedrag is zo veranderd dat je nergens meer iets kan bespeuren van een vorm van autisme. Nikki is een HSP-er en als zo’n persoon overprikkeld is – hetgeen gebeurt in een huis met heel veel negatieve energie – dan kunnen ze kenmerken hebben van autisme, ADHD, MCDD, angststoornissen en dergelijke. Vaak wordt daardoor een diagnose gesteld die geen rekening houdt met overprikkeling. Medicatie is dan vaak de volgende stap, zodat men de symptomen kan onderdrukken. De oorzaak wordt dan niet gevonden.

We zijn nu weken verder en het gezin is op de rails. Nikki is diagnosevrij en Bas is een vrolijke knul. Door even buiten de reguliere kaders te kijken, kan je een kind op een andere manier zien, waardoor het niet direct gelabeld wordt voor zijn leven.
Ieder kind is uniek en zo kijk ik er ook naar.

Delen waardeer ik maar ook een ouder die op zoek is naar antwoorden❤️