37 jaar wachten op hulp!

 

 

Vandaag zijn we te gast bij een liefdevol gezin met drie jonge kinderen. Het hele gezin ondervindt klachten die gepaard gaan met het wonen in een heftig spookhuis. De kinderen hebben slaapproblemen, nachtmerries en fysieke klachten. De ouders hebben fysieke klachten en zijn aan het einde van hun Latijn. De vader van het gezin is een gevoelige man die al vanaf dat hij een klein jongetje was, entiteiten kan waarnemen en daar zijn leven lang de nadelen van ondervindt. Hij moet dit grotendeels in zijn eentje verwerken, omdat hij in zijn omgeving geen gehoor vindt voor hetgeen hij ziet en voelt.

Het jongetje trekt zich in zichzelf terug en groeit op tot een gesloten, gevoelige man die zich moeilijk uit. Het vertrouwen in zijn omgeving is minimaal. Met zijn vrouw kan hij wel praten over hetgeen hij ziet, maar zij vindt het moeilijk te geloven dat entiteiten bestaan en je daadwerkelijk lastig kunnen vallen. Het echtpaar krijgt echter drie gevoelige kinderen die ieder op hun eigen manier waar kunnen nemen dat er meer is tussen hemel en aarde en ook zij ondervinden hiervan last. Wanneer het echtpaar hoort van iemand uit hun omgeving van het bestaan van Bénazir, besluiten ze contact met haar op te nemen. Tijdens het telefonisch spreekuur krijgt de man eindelijk de bevestiging waar hij al zijn hele leven naar verlangt: hij ziet werkelijk entiteiten. Wat een opluchting: hij is niet gek! De kinderen zijn alle drie hsp-ers, evenals vader zelf. Ternauwernood houdt het gezin het vol tot de reiniging van hun huis. Meerdere malen wordt tussendoor hulp ingeroepen wanneer de situatie te erg wordt.

Eindelijk is de dag aangebroken dat het gezin verlost gaat worden van hun ongewenste inwoners. Bij binnenkomst van het huis is direct te merken dat het tjokvol zit met negatieve energie. Sterker nog: het is het volste huis wat ooit door ons team gereinigd is. Het huis voelt aan alsof het in een vacuüm-bel zit en het is er erg benauwd en zwaar. Van tevoren weet het team al dat het een zwaar huis gaat worden aan de hand van het aantal gidsen wat zich meldt om te helpen. Voordat we aanvangen vragen we hulp aan onze gidsen en daarna beginnen we op de bovenste verdieping van het huis.  Als gewone stervelingen zijn wij niet tegen dergelijke klussen opgewassen en zonder hulp van onze gidsen zouden we nooit dit werk kunnen doen. Het vertrouwen in hen is grenzeloos. Omdat het huis zo vreselijk vol zit, is de hulp deze dag de meest bijzondere die we maar konden wensen. Ons wordt duidelijk gemaakt dat de vader van dit gezin zijn leven lang zo heeft geknokt en toch altijd vertrouwen hield dat het ooit goed zou komen, dat vandaag zijn vertrouwen dubbel en dwars beloond gaat worden. Stel je voor dat je je leven lang onbegrepen bent, dat allemaal moet verwerken en je toch altijd vastklampt aan dat kleine sprankje hoop. Slapen gaat bijna niet, en toch elke dag weer opstaan en door worstelen. Al 37 jaar lang… Ook de vrouw des huizes heeft gebikkeld om alles op de rails te houden en het is hen zo van harte gegund dat de zon in hun leven gaat schijnen.
We werken deze dag gestaag door en ontdoen het huis langzaam maar zeker van zijn kwelgeesten. Het is niet alleen maar kommer en kwel op zo’n dag: de humor staat bij ons hoog in het vaandel en tussendoor eten we de door Bénazir bereide, zalige gerechten. Dit alles helpt ons om de focus positief te houden. Na een lange dag kunnen we het etherisch venster van het huis sluiten en komen er geen ongewenste gasten meer binnen. Dit gezin heeft eindelijk een veilige haven, hun eigen thuis… Ze voelen de rust en stilte die er nu in huis heerst en zijn vol van wat er die dag allemaal gebeurd is. Ook dit gezin heeft nog tijd nodig om alles een plekje te kunnen geven en weer vertrouwen te krijgen. Maar het gaat hun lukken.

Hun liefde voor elkaar heeft hen op de been gehouden…en het vertrouwen dat het ooit goed zou komen…