De nuchtere sceptische vader!

Helemaal klaar ben ik voor mijn telefonisch spreekuur. Het is iedere keer weer even verrassend wie ik aan de telefoon krijg. Vaak hele schrijnende casussen waar je nog steeds behoorlijk van slag van kan raken na al die jaren. Als ik de telefoon opneem, krijg ik een radeloze moeder aan de telefoon die een jarenlange zoektocht achter de rug heeft. Haar dochter is enorm bang en neemt zwarte gedaantes waar. Ze hebben met haar al een behoorlijke doktersgeschiedenis, ondanks haar jonge leventje. Ik vraag of ik het meisje zelf mag spreken en door de telefoon klinkt een schuchter stemmetje. Ze heet Gaby en kan precies omschrijven wat ze waarneemt. Het is een zeer intelligent kind met een enorme ontwikkelingsvoorsprong en goede communicatieve vaardigheden. Je krijgt zeker niet de indruk dat je te maken hebt met een dametje dat pas negen jaar oud is. Ze vraagt me of ik haar kan helpen en dat beaam ik. Haar ouders maken een afspraak met ons team en op een zonnige dag in maart rijden we vol frisse moed naar haar huis. Een mooie, opgeruimde nieuwbouwwoning in een rustige buurt in de buurt van Rotterdam.

Vader Bob en moeder Inge zijn allebei aanwezig en we worden hartelijk ontvangen. Vader is erg rationeel en neemt helemaal niets waar, maar ziet wel dat zijn vrouw en dochters “last” hebben van iets wat hij niet kan waarnemen. Hij is erg beschermend naar zijn gezin en wil slechts één ding: dat ze gelukkig worden. Dat is ook duidelijk te merken, want gedurende de hele dag kijkt hij goed mee of we alles goed doen om straks de veiligheid terug te kunnen geven aan zijn kids. Het is een hoogopgeleide man en op een prettige manier verzamelt hij zoveel mogelijk informatie bij ons over deze materie. Vanuit zijn eigen cultuur is hij bekend met entiteiten, maar heeft zich altijd er verre van gehouden, omdat hij het verstandelijk niet kon beredeneren. Wij als team ervaren dit als prettig, omdat we heel graag de zweverige kant van ons werk eraf willen halen door het op een nuchtere manier te verklaren. Na een enorm enerverende dag komen de dametjes in de avonduren terug. Ik ga naar boven met Gaby en we kiezen ervoor om dat in het donker te doen. Bob is zeer verbaasd, want Gaby durfde nooit alleen naar boven, en in het donker al helemaal niet. Samen checken Gaby en ik het hele huis en ze ziet dat het huis licht, leeg en veilig is. Op haar kamer heb ik nog een gesprek met haar, zodat ze even de mogelijkheid heeft om alleen met me te kletsen. Gaby heeft namelijk heel lang niets tegen haar ouders verteld dat ze zwarte gedaantes zag; pas sinds een paar weken weten ze het. Ze wilde hen geen verdriet doen en wilde haar kleine zusje ervoor beschermen, want die was ook enorm bang om alleen naar boven te gaan. Jarenlang heeft ze met dit geheim geleefd.

Over vijf weken gaat het gezin naar het geboorteland van de ouders op vakantie en de ouders zijn bang dat Gaby daar weer geconfronteerd wordt met haar gave. Ik besluit daarom om eenmalig een individuele training te geven aan beide kids, zodat ze de handvatten hebben om zich te kunnen redden tijdens de vakantie. Na een week komen we hiervoor terug en zien daar een ander gezin staan: stralend en uitgerust. De kids zijn beide zeer intelligent en ik hoef maar weinig uit te leggen of ze begrijpen het al. Hun concentratie is buitengewoon goed. Wat een genot om deze kids iets te leren. Bob heeft speciaal vrij genomen en doet net als Inge ook mee met de oefeningen die ik hun kinderen leer. Ik heb diep respect voor deze vader, want ondanks dat het niet zijn wereld is, neemt hij zijn kinderen serieus en doet alles eraan om te begrijpen wat zijn kinderen doormaken. Bob vertelt dat hij wel verbaasd is over het feit dat Gaby vanaf dag 1 in haar eigen bed slaapt en gewoon naar boven gaat. Jarenlang heeft hij met een matras naast zijn dochter geslapen, omdat ze enorm bang was. Hij ziet aan het gedrag van zijn kinderen dat er wel iets veranderd moet zijn, omdat ze beiden zich veilig voelen in huis. Dit is het mooiste compliment dat Bob ons als team had kunnen geven.

Als we weg willen gaan, krijgen we een lieve brief van Gaby en  tekeningen en kadootjes van de andere gezinsleden.

Lieve Fred, Arja en Bianca,

Ik wil jullie graag bedanken
Want het leven is weer goed
Door jullie steun en al jullie kracht
En door jullie flinke dosis moed
Ik heb het gewaardeerd
Dit kaartje is klein maar mijn dankbaarheid is groot
Ik ben blij met alles wat jullie voor mij deden en nog steeds doen
Dit mag toch wel eens worden vergoed
Ik wil jullie alvast bedanken met dit kaartje
En later krijgt dit nog een staartje
Liefs,
Gaby

In de auto schalt op de terugweg It’s a beautifull day , en ik denk bij mezelf: It’s a beautifull life wat wij als team hebben. Al die mooie kinderen en ouders die we ontmoeten en mogen helpen. Morgen mogen we weer naar een gezin  en ik verheug me erop.